ได้ไปอาสาร่วมสานฝัน เด็กไทยได้เล่าเรียน ณ โรงเรียนบ้านห้วยผักกูด ต.ศิลา อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ ประทับใจในการเข้าไปช่วยกันสร้างอาคารเรียนและมอบกระเป๋านักเรียนเครื่องเขียน และทุนการศึกษาเล็กๆน้อยๆ ให้เด็กๆน้องๆ ที่อยู่ห่างไกล หวังให้เด็กๆที่ไม่มีโอกาส ให้ได้มีโอกาสได้เล่าเรียนหนังสือ มีความรู้ที่สูงขึ้น ฉลาด ทัดเทียมกับเด็กในเมือง และเป็นอนาคตของชาติต่อไป ถึงแม้มันจะไม่มีค่ายิ่งใหญ่มากมาย แต่พวกเราตั้งใจมอบและทำให้ด้วยความเต็มใจ และก็มีความสุขใจที่ได้ทำครับ
ปลูกต้นโกงกางที่ป่าชายเลน นอกจากจะได้ระบบนิเวศน์ที่สมบูรณ์กลับคืนมาแล้ว ดิฉันยังได้ทำ "สปาโคลน"ไปพร้อมๆกันด้วย ได้สวย ได้ช่วยเพิ่มป่า ได้เพิ่มแหล่งอาหารของเหล่า กุ้ง หอย ปู ปลา และปลาตีน 555+
หลายครั้งที่ได้ยินเรื่องข่าวการล่าสัตว์และทำลายป่า ทำให้รู้สึกอยากจะไปช่วยเหลือป่าไม้ของเราบ้าง ครั้งนี้ก็ได้อาสาไปช่วยปลูกกล้วยและพืชเพื่อเป็นอาหารของกระทิง ที่เขาแผงม้า วังน้ำเขียว แม้จะเหนื่อยแต่ก็สนุกกับการทำความดีและภูมิใจที่มีส่วนร่วมในการรักษาผืนป่าและสัตว์ป่าของไทย
โครงการจิตอาสาช่วยสร้างสุขภาพพลานามัยที่ดีให้กับน้องๆ โรงเรียนพิษณุโลกปัญญานุกูล โดยการกำจัดเหาและสระผมให้น้องๆ ทั้งๆที่น้องยังไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เราทำ แต่เรากลับได้รับความร่วมมือจากน้องๆ เป็นอย่างดีและสิ่งที่ได้มาคือรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากใจของพวกเขา มากไปกว่านั้นคือเกิดเป็นความประทับใจเมื่อได้กลับไปที่นี่อีกครั้งแล้วน้องๆจำเราได้ :)
ไปกวาดลานวัด ขัดห้องน้ำ ทาสีห้องน้ำค่ะ เหล่าแม่แม่มาปฏิบัติธรรมชมชื่นใจมากๆ ค่ะ วัดสอาด จิตใจสดชื่น มีความสุข ปลื้มมากๆ ค่ะ
ไปจัดกิจกรรม ส่งความรัก คืนความสุข ให้น้องหูหนวก โรงเรียนโสต ณ.เชียงใหม่ โดยที่มีเพื่อนร่วมเดินทางเพื่อจัดงานให้ แค่ 3 คน แต่เราก็สามารถทำได้โดย ที่ทำให้ น้องๆที่นั่น มีทั้ง รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ มีความสุข แบ่งปันกัน และ เข้าใจกันได้โดยไม่ต้องออกเสียงหรือได้ยินด้วยซ้ำ มันเป้นความสุขที่ บรรยายออกมาเป้นคำพูดได้ไม่หมด
ที่ศูนย์สมรรถภาพคนตาบอด@ปากเกร็ด ผมได้เป็นอาสาสมัครพาน้องเต้นเล่นกีฬาผมมีความประทับใจแม้ว่าน้องจะมองไม่เห็นสิ่งที่ผมสัมผัสได้จากน้ำเสียงที่น้องเล่าแสดงถึงความสุขที่เพิ่งผ่านพ้นไปและจะเก็บความประทับใจและเป็นพลังให้สู้ต่อไปครับ
ช่วงวันแม่ เมื่อ2ปีที่แล้วได้ไปเที่ยวกับครอบครัวที่อุทยานแห่งชาติป่าหินงาม จังหวัดชัยภูมิ เที่ยวทั้งวันจนเย็นกระทั่งจะกลับบ้าน มาที่รถก็เจอะลูกสุนัขอยู่ที่ท้ายรถกระบะ ตัวผอมแห้งแรงน้อย อายุประมาณ2เดือน ที่ตัวมีแผลเกลื้อนนิดหน่อย ท่าทางกลัวคนด้วย หิวโซอีก เรากับพ่อก็เลยเดินหาเจ้าของ เพราะเห็นมีปลอกคอด้วย ในใจก็คิดว่าเจ้าของเค้าคงเดินเที่ยวอยู่แล้วคงลืมไว้ที่ท้ายกระบะ เดินหาเดี๋ยวก็คงเจอ เราเดินถามคนแถวๆนั้น จนเย็นมากฟ้าจะมืดแล้ว ก็ยังไม่เจอ เลยตัดสินใจว่าเอากลับบ้านไปด้วยแล้วกัน ถ้าทิ้งไว้แถวนั้นคงไม่รอดสุนัขตัวใหญ่จะกัดเอา กลับมาบ้านจากที่แม่ไม่อยากเลี้ยงอะไรเพิ่มอีกเพราะที่บ้านเลี้ยงนกแก้วอยู่ แต่แล้วแม่ก็ช่วยทายาจนมันหายเกลื้อน แล้วก็ตั้งชื่อมันว่า "ไมโล" เพราะตัวสีขาวน้ำตาล ถึงวันนี้เรากับครอบครัวหลงรักไมโลมาก มันทั้งฉลาด รู้ฟังภาษาคน ขี้อ้อน แปลงร่างจากผอมโซ เป็นดูดีมีชาติตระกูลชิวาว่า แล้วตอนนี้ก็อ้วนท้วน น่าฟัดเชียว มาถึงตอนนี้เราถามแม่ว่าถ้ามีคนมาขอซื้อไมโล จะขายมั้ย แม่บอกตอนนี้รักเหมือนลูกคนนีง กลายเป็นน้องเราไปละ ก็เป็นประสบการณ์ทำดีที่ได้ช่วยลูกสุนัขตัวน้อยๆตัวนึง แถมได้น้องมาอีกหนึ่งชีวิต นึกถึงทีไรก็อมยิ้มทุกที :)
ได้ไปป้อนอาหาร ปลูกพืช และอาบน้ำให้ช้างชราที่กาญจนบุรีมา ประทับใจและมีความสุขมากครับ ดูช้างดีใจและยิ้มแย้มกับทุกๆ คน ตอนอาบน้ำให้ช้าง มันจะพ่นน้ำเล่นกับเราด้วย เป็นความสุขเล็กๆน้อย ระหว่างคนกับสัตว์ที่ประทับใจมากๆครับ
เคยมีเพื่อนชวนไปปลูกป่ากับโตโยต้า แรก ๆ ก็ไม่อยากไปทำจิตอาสา หลังจากได้เจอเพื่อนกลุ่มต่าง ๆ และมิตรภาพดี ๆ ก็เกิดขึ้น ทำให้วันหยุดมีความหมายกับคนอื่น ผมจะตั้งใจทำดีทุกครั้งที่มีโอกาส มากบ้างน้อยบ้างก็ยินดีทำครับ แต่ที่ขาดไม่ได้เลยจริง ๆ ต้องมีความกตัญญูกับผู้มีพระคุณ ผมเหลือแม่คนเดียว รักแม่ ทำดีเพื่อแม่ครับ
เป็นจิตอาสาคนหนึ่งที่ไม่ได้ร่ำรวบเงินทองมากมาย แต่พร้อมและยินดีช่วยเหลืองานสังคมทุกด้าน คิดไว้เสมอว่าความกตัญญูและความซี่อสัตย์จะเป็นเกราะกันภัย ทำดีไว้เป็นอย่าง ลูก ๆ ก็จะจำสิ่งที่ดี ๆ ที่แม่ทำไว้ค่ะ
ดีใจมากค่ะที่ได้ไปทำดีกับการบวชป่า เป็นครั้งแรกในชีวิตค่ะ ประทับใจมากค่ะ
รู้สึกประทับใจการทำความดี ทำประโยชน์ให้สังคม และส่วนรวม คะ ชอบกิจกรรมอาสามากคะ และหนึ่งที่ชอบมากที่สุดในงานอาสา คือการขัดและล้างทำความสะอาดกำแพงวัด พร้อมเก็บขยะรอบบริเวณวัด เพื่อให้วัดน่ามอง ในสายตาของคนไทยและต่างชาติคะ สถานที่ทำกิจกรรมคือ วัดพระเชตุพน คะ
ได้มีโอกาศไปร่วมบริจาคสิ่งของให้กับน้องๆชาวมอญที่ รร.บ้านบัวญี่ปุ่น อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี เด็กใน รร.นี้ เป็นเด็กชาวมอญทั้งหมด พูดภาษามอญ การสื่อสารระหว่างเรากับเด็กๆค่อนข้างลำบาก แต่เด็กๆทำให้เราทึ่งคือเข้าใจภาษาอังกฤษ จึงทำให้ง่ายขึ้นในการพูดคุย และถึงแม้เด็กๆจะบอกว่าตัวเองเป็น
จูงคนพิการขาข้ามถนน เนื่องจากว่า เขาใช้แผ่นกระดานติดล้อแล้วไถๆ บวกกับ รถที่เยอะเต็มไปหมด เขารอข้ามอยู่นานมาก จังหวะเราอยู่่ฝั่งตรงข้าม จึงเห็นพี่เขาสังเกตว่าเหมือนเขาต้องการข้ามถนนมาอีกฝั่งเราจึงข้ามไปหาพี่แล้วช่วยโบกรถให้หยุด จึงรีบบอกพี่คนนั้นให้รีบข้ามพร้อมช่วยๆเดินไปส่งพี่เขาถึงอีกฝั่งจากนั้นพี่เขาก็หันมาขอบคุณยกใหญ่ จริงๆเขาบอกว่าถ้าเขามีขาเขาจะขึ้นสะพานลอยที่อยู่ข้างกัน แต่ด้วยความพิการขาทั้งสองข้างไม่สามารถขึ้นได้และตัวเราเองก็ไม่สามารถแบกพี่เขาได้แน่นอน เพราะพีเ่ขาเป็นผู้ชายและตัวเบ้อเร้อมากกกคะ
ได้ทำกิจกรรมจิตอาสาพาน้องพิการท่องธรรมชาติ ดูแลเป็นพี่เลี้ยง ในการทำกิจกรรมฐานต่างๆ น้องปุ๊กหันมาบอกว่า ถ้าไม่มีพวกพี่ๆอาสามาดูแล หนูคงไม่มีโอกาสแบบนี้ ไว้พี่มาดูแลพวกหนูอีกนะ ทำเอาน้ำตาซึม เราได้สร้างโอกาสให้น้องได้มีประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต และเปิดโลกให้น้องได้สัมผัสความสวยงามของธรรมชาติ รอยยิ้มและคำขอบคุณทำให้เราหายเหนื่อยเลยค่ะ
เคยช่วยน้องผู้หญิงคนนึง ไม่ให้ถูก(แอบ)ลวนลามบนรถสองแถว คือเราเห็นพฤติกรรมของผู้ชายคนนึงที่นั่งบนรถสองแถวฝั่งตรงข้าม ดูท่าทางการนั่งแปลกๆ คือไม่ยอมนั่งพิงหลัง เอามือกอดอกไว้ตลอดเวลา ครั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นนิ้วชี้ของเค้าแอบโผล่ออกมาจากแขน(ที่กำลังทำเป็นกอดอกอยู่) ประหนึ่งว่าเป็นเข็มที่จะคอยจิ้มลูกโป่ง(หน้าอก)ของผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆเวลารถเบรคอะไรประมาณนั้น พอเห็นแล้วมันรู้สึกโมโหจนหน้าชาและสงสารน้องผู้หญิงที่นั่งข้างๆผู้ชายคนนั้นที่จะต้องมาเจอผู้ชายหื่นแบบนี้ เมื่อแน่ใจในพฤติกรรมของผู้ชายคนนั้นว่ามีเจตนาไม่ดีแน่ๆก็เลยลุกไปหาน้องผู้หญิงแล้วแอบกระซิบถามว่า "มาด้วยกันกับผู้ชายที่นั่งข้างๆรึเปล่า" พอน้องเค้าแหล่ไปมองผู้ชายคนนั้นแว๊บนึงแล้วบอกว่า "ไม่ใช่" "ถ้าอย่างนั้น เปลี่ยนที่เถอะค่ะ" น้องผู้หญิงคนนั้นก็รีบลุกมานั่งที่ของเราซะงั้น --" คนบนรถสองแถวก็คงงงๆที่อยู่ๆมีการสลับที่นั่งเกิดขึ้น ก็เริ่มสงสัยแล้วต่างมองไปที่ผู้ชายหื่นคนนั้น สุดท้ายเหมือนจะทนกับสายตาที่จับจ้องไม่ได้ พอถึงป้ายผู้ชายคนนั้นก็ลงรถหนีไปเลย..จบจร้าาาา ^^
ผมกับแฟนได้มีโอกาสเดินทางไปร่วมสร้างฝายกักเก็บน้ำที่เขื่อนภูมิพล จ.ตาก เเม้ว่าร่างกายจะเปียกชุ่มด้วยเหงื่อโชคแต่รอยยิ้มและความสุขก็เกิดขึ้นเมื่อผมได้มองไปดูรูปโปสเตอร์พระฉายาลักษ์ของพ่อหลวงเราทุกคน ผมก็หายเหนื่อย ประทับใจมากครับที่ได้เห็นความสมัครสมานสามัคคีร่วมด้วยช่วยกัน รู้ไหมกลุุ่มพวกผมสร้างฝายเสร็จต้อง 5 ฝาย เลยนะครับ
เหตุการณ์เกิดขึ้นมื่อเร็ว ๆ นี้ เจอกระเป๋าตังค์ร่วงบนรถเมล์สาย 38 มันคงตกอยู่ตรงซอกที่นั่งแล้วรถแล่นเรื่อย ๆ ก็คงเป็นจังหวะกระเป๋าร่วงมาที่พื้นพอดี ตอนนั้นคนบนรถไม่เยอะตัดสินใจเดินเข้าไปหยิบเปิดดูเพื่อจะตามหาเจ้าของ เปิดข้างในมีเงินไม่เยอะ บัตรเอทีเอ็มแล้วก็บัตรประชาชนบุคคลบนพื้นที่สูง พยายามหาช่องทางในการติดต่อคืนเจ้าของ โชคดีในกระเป๋ามีใบ pay in พร้อมชื่อที่ตรงกับบัตรประชาชน และเบอร์ติดต่อ ลองโทรกลับไปเป็นเจ้าของกระเป๋าตังค์จริง ๆ แล้วก็เลยนัดส่งคืนกระเป๋าตังค์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว น้องดีใจมากที่ได้กระเป๋าคืน พี่ก็ดีใจไม่แพ้กันที่ได้ส่งกระเป๋าถึงเจ้าของ (น้องทำงานอยู่อโศก ตอนเจอกระเป๋าตังค์รถแล่นมาจะถึงเซ็นทรัลบางนาอยู่แล้ว)
ความประทับใจ ในการไปร่วมทำความสะอาดชุมชน ไปช่วยทำให้ ชุมชนสะอาดและกลับมาน่ามองอีกครั้ง พร้อมทั้งช่วยให้ ชาวชุมชนรักษ์และหวงชุมชนของตนเอง เป้นการทำให้ชุมชนเกิดสิ่งดีขึ้นมาอีกครั้ง แม้จะไม่ใช่บ้านหรือชุมชนที่เราอยุ่แต่ก็มีความสุขที่ได้ทำในวันนั้น